Oradan Buradan Borneo'dan

                                              Libya’dan Borneo’ya Kasaba meydanında Cumartesi akşamı başlayan ve kasabanın etrafındaki köylerin ahalisini erkenden kasabaya getiren haftanın en renkli pazarı Tamu’yu kaçırmamak için yatağından fırladı. Saat yedi olmuştu bile. Guy’un çarşı-pazar için uykusunu bozmayacağını bildiğinden onu uyandırmadı. Hemen şortunu ve üstüne incecik genişçe bluzunu geçirip, tahta merdivenlerden sabahın o saatinde bile ayaklarının arasında saklambaç oynayacak enerjiyi bulan   kedileri Treacle ve Marmalade’in   üstüne   basmamaya özen göstererek, sakına sakına indi. Bahçeye çıktı. Şimdiden sıcak ve nem bastırmaya başlamıştı. Güneş puslanmıştı. Nereden nereye? Kuzey Afrika’da güneşin hep gülümsediği bir kentten, nem, sıcak ve günün her saatinde aniden başlayan yağmurlar yüzünden, güneşin gölgeli yüzünü gösterdiği bir adada bulmuşlardı kendilerini. Bir iki saat içinde nem ve sıcaktan hiç kimse dışarıya çıkamaz hale gelecekti. Bisikletine atlayıp, toprak yol

                                                                                                   Misyoner Okulunun Ulu Ağacı Sabah saat 10:00’da söz verdiği gibi okulun bahçesindeydi. Günlerden Pazardı. Bahçeyi   heybetiyle teslim alan şemsiye ağacının altında durdu. Ağaç bir şemsiye   gibi bahçenin bir köşesini kapladığından   ona kendince bu adı vermişti. Yoksa adının bu olduğundan değil. Ortalıkta kimsecikler yoktu.   Arabadan çıkıp ağacın altındaki söbece dikilmiş hemen hemen kendi boyuna gelen taşa doğru yürüdü. Taş söbe bir şekilde yükseliyordu. Boz kahverengiye kaçan bir rengi vardı, dokunduğunda ise   mermer pürüzsüzlüğündeydi. Etrafında daire şeklinde yine aynı söbelikte ama çok daha küçük taşlar yerleştirilmişti.Buraya ilk kez Badminton oynamak için geldiğinde, hemen ilgisini çeken bu devasa ağaç ve dibindeki bu taş olmuştu. Bunda o günlerde okuduğu, ‘Sabah bölgesinde Kafatası avcılığı ve bu avcılıktan kalma kafataslarının son ikametlerini bulma törenleri Magang’la