Yıllar önce çocukluktan buluğ çağına henüz adım attığım yıllarda bir tesadüf eseri tanıştım Ursula K. Le Guin’in düşlerimi zenginleştiren kalemiyle. Akıntıya Karşı dergisinde sanırım ‘Karanlığın Sol Eli’nden alıntılanmış kısa bir hikayeydi. Protagonist’in belleğini sisteme tehlike oluşturabilecek ne ise onları silme, yok etme operasyonuydu hikayede anlatılan. Operasyonun sonunda yok edemedikleri tek şey ‘ bembeyaz bir kar ve üstünde açan kıpkırmızı bir gül’dü.’ Bu isyandı. Elimizin kolumuzun bağlandığı çaresiz anlarda sarıldığımız umuttu. Yıllar geçti, bir çok kitap okudum Le Guin’den ama hala o sahne düşüncelerimde... Günümüzde ise belleklerimizin her gün, her saat ve her an silinip hızla yenilendiği bir zamanda yaşıyoruz. Gerçeğin içinde yaşıyor ama çarpıtılmış gerçekliğimizde aslı göremiyoruz. Nasıl mı, elimizden hiç bırakmadığımız akıllı telefonlarımızdaki bin bir türlü aplikasyonlarla, resmi medya sosyal medya, feysbuk, meysbuk, instigram minstigram, tw